Tumormarker blijft stijgen.... na 6 weken van 163 naar 182

Lieve allemaal!

Allereerst weer bedankt voor het meeleven en alle steun die ik van veel van jullie krijg! Er worden heel wat duimen, blauw gedraaid!
Ik wil jullie vooral vragen om dat te blijven doen! Sorry, voor die pijnlijke duimen.... Nu is het goede doel; een goede afloop van de operatie!

Ik was vandaag, sinds ik terug ben van de wintersport (6 weken geleden), voor de 8e keer in het VU! Dit keer weer bij Dr.Menke, "mijn oncoloog"! Ik ben zo blij met haar! Ze is heel duidelijk in haar visie en uitleg en neemt ook alle tijd voor vragen. Daarbij wijkt ze in sommige gevallen, zoals de mijne, van de gebaande paden af! Ze liet meteen de grafiek zien van mijn tumormarker en die vertoont nu, sinds een aantal maanden, een flink stijgende lijn. De laatste paar keer zat er telkens 3 maanden tussen het meet moment van die marker (d.m.v. bloed afname). Maar de vorige meting was slechts 6 weken geleden, en het is nu ook weer behoorlijk gestegen, van 163 naar 182!
De gynaecoloog heeft het dus bij het rechte eind.... De nieuwe uitzaaiingen groeien sneller en zorgen voor deze stijging. Voor mij dus geen reden meer, om af te wachten tot na de vakantie. Ik verwacht binnenkort een telefoontje en hoop binnen 3 weken geopereerd te zijn. Hoewel ik ook enorm tegen de operatie op zie hoor! Als ervaringsdeskundige weet ik veel te goed, hoe pijnlijk het is. De eerste 2 dagen zijn het ergst. Je kunt niet lachen of hoesten zonder een kussen (met dat kussen geef je tegendruk) in je buik te drukken, want dat doet vreselijk pijn.
En 1 van de bijwerkingen die me nog helder voor de geest staat is, darmkramp! Het leken wel weeen! Dat komt omdat je darmen gewoon naast je hebben gelegen en hun weg moeten vinden, als ze er weer in "gekwakt" zijn. Het zal best wel met beleid gebeuren hoor, maar zo'n beeld heb ik er dan bij ;-), haha!
Ik heb nooit een kind gebaard, maar een bevriende oud collega en lotgenoot Gerda (helaas al jaren geleden overleden), had wel kinderen gebaard en zei dat die weeen minder pijnlijk waren, als die darmkrampen na de operatie! En zij kon het weten!
Maar afijn, alles voor het goede doel! Ik ga er vanuit dat Dr. Trum zoveel als mogelijk weg haalt. Dan ben ik dan tenminste weer kwijt en krijg daarmee hopelijk weer meer tijd, voordat die vervelende klieren weer actiever worden, of voordat er weer nieuwe uitzaaiingen de kop op duiken.

Ik ben gevoelig (ik ben sowieso een heel gevoelig typje) voor infecties, maar over het algemeen genees ik altijd wel goed van operaties. Dus ik hoop in juli, weer in een redelijke conditie, op vakantie te kunnen gaan!

Ik ben nu dus voorlopig weer overgedragen aan de afdeling gynaecologie. Na een aantal maanden (medio augustus) ga ik pas weer een afspraak maken bij de oncoloog.

Ondanks alles, zing ik nog steeds mee op lekkere muziek in de auto, geniet ik van de zon en heb ik nog zin om bijvoorbeeld de tuinset voor de zomer op te pimpen, door het te schilderen! Dus mijn leven draait voorlopig nog gewoon door hoor!

Ik sluit graag dit minder leuke bericht af, met een leuke foto! Afgelopen week, zijn we namelijk onverwachts met heel goede kennissen van ons, Eric en Monique, uit eten geweest en dat was super gezellig! Dus wij genieten ook volop van dit soort dierbare momenten!

Ik zou trouwens met alle liefde, aan alle verzoeken gehoor willen geven, om met iedereen nog een afspraak te maken voor de operatie.... Maar helaas, dat zal echt niet met iedereen lukken. Ik moet mijn afspraken sowieso doseren en spaarzaam omgaan met mijn energie. Vergeef het me, als het niet lukt. Laten we er vanuit gaan, dat ik ook na de operatie en de herstelperiode, nog lang genoeg de tijd heb, om met de meesten van jullie weer eens "een bakkie te doen"!
Zodra de operatie datum bekend is horen jullie weer van me!

vlnr: Monique, Cees, Eric en ik

 

Carpe Diem!

 

Liefs,

Marianne