Geen bericht is meestal goed bericht! Eindelijk neem ik weer eens de tijd om mijn blog te schrijven!
Ook omdat ik momenteel weer even niets anders kan doen ;-)!
Afgelopen maandag had ik pijn rechts onderin mijn buik. Ik voelde het bij iedere beweging en bij iedere stap die ik zette en vertrouwde het niet. Ik had even "ge-Googeld" en dacht dat het eventueel mijn blinde darm kon zijn... Ik maakte me niet meteen zorgen om een tumor, omdat ik een paar weken ervoor de uitslag van mijn tumormarker had gekregen en die was stabiel gebleven (helaas wel net boven de grens).
Ik nam me voor om de volgende dag de huisarts te bellen, als het niet weg zou zijn. Dinsdag 22 juli hing ik om 8 uur aan de telefoon en kon om 9 uur bij mijn huisarts terecht. Ik ben nuchter gebleven, omdat ik aanvoelde dat ik misschien geopereerd moest worden. Hij vermoedde ook een blindedarmontsteking of eventueel weer een verdraaiing van mijn darm. Hij wilde me met een ambulance naar het ziekenhuis sturen, maar zo erg vond ik het nou ook weer niet! Ik had vorig jaar bij die darm beknelling, maximale pijn ervaren en daardoor valt alles erna, enigszins, mee ;-)!
Mijn arts heeft eerst geprobeerd mijn oncologisch/gynaecoloog te bellen, omdat ik bij een operatie, het liefst door hem geopereerd wilde worden, maar hij was in het AVL de hele dag aan het opereren en dus niet bereikbaar! Mijn doortastende huisarts, vroeg aan de assistente of hij misschien wel telefonisch overleg met mij kon hebben en heeft mijn telefoonnummer doorgegeven. Daarna heeft mijn arts, mij bij de spoedeisende hulp aangemeld. Omdat ik een georganiseerd type ben, heb ik thuis een tas ingepakt, zodat Cees niet van alles bij elkaar hoefde te zoeken! Maar ik wilde het niet direct meenemen, omdat ik dan "de Goden zou verzoeken"....;-)!
Mijn vriendin uit Zwitserland heeft vakantie en is weer in Zandvoort met haar zoon. Wij zouden gaan fietsen naar Haarlem! Aangezien ik haar moest afbellen, heb ik haar gevraagd om mij naar het VU te brengen en dat deed ze met alle liefde! Het heeft uren geduurd, voordat de bloeduitslagen er waren, de echo gemaakt en beoordeeld werd etc. De echo was erg pijnlijk! Ik had natuurlijk al pijn en de eerste radioloog, drukte echt ontzettend hard in mijn buik! De 2 radiologen erna, deden het gelukkig beter!
Cees is rond 15.00 uur naar het VU gekomen. De uitslag bleek een acute blindedarmontsteking en ik moest dezelfde dag nog worden geopereerd! Sandra is eind van de middag naar huis gegaan en Cees is gebleven, tot ik naar mijn kamer op de acute opname afdeling werd gebracht. Dat was pas om 16.30 uur. Al die tijd was ik nuchter.... daar ga je je ook niet beter van voelen, kan ik je vertellen! Ik moest echt aan mensen denken die aan Ramadan doen! Pffff.... je krijgt hoofdpijn en wordt echt lamlendig.
Om 17.15 uur, werd ik door mijn oncologisch/gynaecoloog gebeld. Hij schrok door het bericht wat was achtergelaten door mijn huisarts! Wat een geweldige man! Dat geeft weer zoveel vertrouwen, dat hij daadwerkelijk terugbelt! We hebben er nog om gelachen, omdat deze ingreep, uiteraard niets voorstelt, in verhouding met wat ik al achter de kiezen heb! Voor zoiets "kleins" komt hij niet opereren. Dat schijnt standaard werk voor de chirurgen te zijn, dus ik heb me er maar weer aan overgegeven!
Omdat het een trauma ziekenhuis is, gaan uiteraard ernstige spoedoperaties voor! Dus ik lag maar te wachten en hoorde wel 4x een trauma helikopter op het dak landen!
Om 23.30 uur kwam eindelijk de chirurg langs om te vertellen, dat een laproscopische ingreep niet mogelijk was, omdat ik teveel verklevingen heb door de voorgaande 4 buikoperaties. Er moest weer een echo worden gemaakt, waarbij de darm op mijn buik werd getekend, zodat de chirurg wist waar hij een incisie kon maken. Om 0.30 uur, werd ik uiteindelijk gehaald om naar de OK te gaan en om 01.00 uur werd ik dan eindelijk geopereerd!
De operatie is goed gegaan. Ik werd op Medium Care wakker en lag, net als de laatste keer enorm te klappertanden en te shaken van de kou! Daarom kreeg ik een soort stofzuigerslang onder mijn deken geschoven met warme lucht. Na verloop van tijd kwam ik eindelijk bij! Ik had ook weer zuurstof nodig, omdat ik niet goed kon doorademen. Om 3 uur ging ik naar mijn kamer (waar ik gelukkig op dat moment alleen lag).
Om 7 uur stond de chirurg alweer aan mijn bed en vertelde dat in ieder geval 1 infuus eruit mocht en het zuurstof eraf kon. Ik mocht gewoon weer gaan eten en als alles goed zou gaan en ik geen koorts of andere complicaties kreeg, dan mocht ik eventueel 's avonds al naar huis! Gelukkig ging alles goed en het eten smaakte me ook weer! Dat is bij mij altijd een goed teken! Dus Cees kon me rond 20.00 uur weer ophalen! Hij heeft een paar dagen vrij genomen en heel erg goed voor me gezorgd! Heerlijk zo'n fantastische man!
Na 2 zeer gebroken nachten heb ik (op een paar onderbrekingen voor pijnstillers na), 15 uur geslapen! Heerlijk daar knap je pas echt van op! Nu moet ik uiteraard nog rustig aan doen, mag niet meer dan 1 kg tillen etc. Ik heb 6 augustus controle en in december pas controle van mijn tumormarker bij de oncoloog.
Intussen is er in de afgelopen maanden veel gebeurd! Cees zijn huis is verkocht! Over 4 weken moeten we het opleveren! En nu kan ik natuurlijk niet verder met inpakken/opruimen etc. Gelukkig is er wel veel hulp aangeboden, dus we zien wel hoe ver we komen. We hebben voor ons gemak een verhuisbedrijf ingeschakeld, die in in ieder geval de spullen naar een tijdelijke opslag gaat brengen. Woensdag a.s. worden de verhuisdozen gebracht. Cees komt voorlopig bij mij inwonen en Remy gaat tijdelijk naar het appartementje van mijn vader.
Ik had vorige keer foto's beloofd van onze korte vakantie, begin maart, naar mijn vriendin Sandra in Zwitserland! Het lijkt al heel lang geleden.... Maar we hebben het heerlijk gehad. We hadden mooi weer en hebben ook nog een paar dagen geskied, ook met Rob en zoon Thomas! Dus ik eindig nog even met een vrolijke foto, van een paar heerlijke dagen!
Tot de volgende keer!
Veel liefs,
Marianne
