Het gaat goed!

Lieve allemaal,

Eindelijk weer een berichtje van mij....! Sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Ik heb gemerkt, dat mijn blog nog steeds gevolgd wordt! Ik ben namelijk voorzichtig gebeld en gemaild, met de vraag; of het wel goed met me gaat... Ja dus!!!
Door alle drukte na mijn laatste operatie, i.v.m. de verhuizing, kon ik me er niet toe zetten om ervoor te gaan zitten!

Mijn blindedarm-operatie is dus alweer 3 maanden geleden! En het gaat gelukkig weer helemaal goed met me! Ik heb wel weer een paar weken in spanning gezeten, i.v.m. de uitslag. Een paar weken na de operatie, kreeg ik tijdens de controle, van de arts te horen, dat er "kwaadaardige" cellen waren gevonden aan de buitenzijde van mijn blindedarm. Daar schrok ik eerlijk gezegd niet eens van, omdat ik kan verwachten dat er bij mij altijd wel foute cellen in mijn buik te vinden zijn. De gynaecoloog heeft vorig jaar de uitzaaiingen met het blote oog weggehaald, maar wat te klein is om te zien, kun je natuurlijk ook niet weghalen! De stress ontstond, toen de arts zei, dat het om cellen ging, met een veranderde PA.... Ik wist niet wat me ik daarbij moest voorstellen! PA staat voor Pathalogisch Anatomisch onderzoek. Het had kunnen betekenen, dat ik bijvoorbeeld een nieuw soort kanker had.... Pffff.... daar had ik nooit over nagedacht! Dat is dus eventueel ook nog een optie! Helaas moest er verder onderzoek gedaan worden en daardoor zaten we weer een paar weken in spanning! Maar toen kwam gelukkig het verlossende woord, dat ik "gewoon" weer uitzaaiingen heb van eierstokkanker! Het klinkt voor iemand zonder kanker waarschijnlijk heel gek, maar ik was echt opgelucht! Want deze soort denk ik intussen wel te kennen! Deze cellen, groeien vooralsnog langzaam en gaan mij hopelijk nog een paar mooie jaren geven, voordat de groei te heftig wordt en er eventueel weer ingegrepen moet worden! De gynaecoloog stelde voor om in oktober mijn tumor marker weer te laten prikken. Ik had eind december al een afspraak staan met mijn oncoloog. Na overleg met mijn oncoloog, heb ik toch besloten om die afspraak in december te laten staan en niet in oktober een extra controle te laten uitvoeren. Want wat heb ik eraan om te weten, dat de marker eventueel weer gestegen is? We laten toch niets doen, tenzij ik meer klachten krijg, of duidelijk wordt dat tumoren weer groter worden. Toen dit net speelde, heb ik er nog wel even over getwijfeld hoor! Maar intussen denk ik er niet meer over na.

Ik voel nog wel geregeld de littekens van binnen, maar verder gaat het goed. Ik ben 2 weken geleden ook weer begonnen met sporten! Uiteraard moet ik mijn buikspieren weer voorzichtig trainen en krijg ik er nog wel spierpijn van, maar het voelt weer heerlijk om mee te kunnen doen!

Wat er verder de afgelopen maanden is gebeurd....

We zijn weer met onze goede vrienden Willem en Merel meegevaren tijdens Sail Amsterdam! Het was een topdag!

Eind augustus is Cees bij mij ingetrokken! We hebben dus veel werk verzet, veel opgeruimd, veel spullen in de opslag etc. Vooral Cees heeft veel moeten sjouwen, omdat ik niets mocht tillen.... Ik heb in mijn woning, ruimte moeten maken in mijn kasten voor Cees zijn kleding, spullen etc. Dat is allemaal gelukt en we hebben het erg gezellig! Remy, Cees zijn jongste zoon, hebben we, naar het leegstande appartementje van mijn vader verhuisd. Dit is een mooie tijdelijke oplossing. Intussen zoeken we verder naar een nieuwe woning, waar we weer met zijn drietjes kunnen gaan wonen. We gaan geregeld iets bezichtigen, maar we hebben ons droomhuis of -appartement nog niet gevonden. Mijn woning staat ook nog te koop. Ik krijg geregeld een bezichtiging, en iedereen vindt het prachtig, maar helaas vaak ook te klein... Ik wacht dus nog op de geschikte koper!

Eind september zijn we lekker een week naar Kreta geweest! Naar onze heerlijke relaxplek in de bergen, niet ver van Heraklion. We zijn er echt tot rust gekomen! Lekker van de zon genoten, gelezen, gedronken en gegeten, heerlijk!

We hebben ook nog een leuk feestje gevierd! Cees is 55 jaar geworden, we zijn gaan samenwonen en kennen elkaar 5 jaar! Het was super gezellig!

Dus wij gaan weer vol goede moed verder met genieten van het leven en onze zoektocht naar onze toekomstige woning!

Ik houd jullie weer op de hoogte!

Veel liefs,

Marianne

Buikoperatie nummer 5: een acute blindedarmontsteking (22 juli 2015)!

Lieve allemaal!

Geen bericht is meestal goed bericht! Eindelijk neem ik weer eens de tijd om mijn blog te schrijven!
Ook omdat ik momenteel weer even niets anders kan doen ;-)!
Afgelopen maandag had ik pijn rechts onderin mijn buik. Ik voelde het bij iedere beweging en bij iedere stap die ik zette en vertrouwde het niet. Ik had even "ge-Googeld" en dacht dat het eventueel mijn blinde darm kon zijn... Ik maakte me niet meteen zorgen om een tumor, omdat ik een paar weken ervoor de uitslag van mijn tumormarker had gekregen en die was stabiel gebleven (helaas wel net boven de grens).
Ik nam me voor om de volgende dag de huisarts te bellen, als het niet weg zou zijn. Dinsdag 22 juli hing ik om 8 uur aan de telefoon en kon om 9 uur bij mijn huisarts terecht. Ik ben nuchter gebleven, omdat ik aanvoelde dat ik misschien geopereerd moest worden. Hij vermoedde ook een blindedarmontsteking of eventueel weer een verdraaiing van mijn darm. Hij wilde me met een ambulance naar het ziekenhuis sturen, maar zo erg vond ik het nou ook weer niet! Ik had vorig jaar bij die darm beknelling, maximale pijn ervaren en daardoor valt alles erna, enigszins, mee ;-)!

Mijn arts heeft eerst geprobeerd mijn oncologisch/gynaecoloog te bellen, omdat ik bij een operatie, het liefst door hem geopereerd wilde worden, maar hij was in het AVL de hele dag aan het opereren en dus niet bereikbaar! Mijn doortastende huisarts, vroeg aan de assistente of hij misschien wel telefonisch overleg met mij kon hebben en heeft mijn telefoonnummer doorgegeven. Daarna heeft mijn arts, mij bij de spoedeisende hulp aangemeld. Omdat ik een georganiseerd type ben, heb ik thuis een tas ingepakt, zodat Cees niet van alles bij elkaar hoefde te zoeken! Maar ik wilde het niet direct meenemen, omdat ik dan "de Goden zou verzoeken"....;-)!

Mijn vriendin uit Zwitserland heeft vakantie en is weer in Zandvoort met haar zoon. Wij zouden gaan fietsen naar Haarlem! Aangezien ik haar moest afbellen, heb ik haar gevraagd om mij naar het VU te brengen en dat deed ze met alle liefde! Het heeft uren geduurd, voordat de bloeduitslagen er waren, de echo gemaakt en beoordeeld werd etc. De echo was erg pijnlijk! Ik had natuurlijk al pijn en de eerste radioloog, drukte echt ontzettend hard in mijn buik! De 2 radiologen erna, deden het gelukkig beter!

Cees is rond 15.00 uur naar het VU gekomen. De uitslag bleek een acute blindedarmontsteking en ik moest dezelfde dag nog worden geopereerd! Sandra is eind van de middag naar huis gegaan en Cees is gebleven, tot ik naar mijn kamer op de acute opname afdeling werd gebracht. Dat was pas om 16.30 uur. Al die tijd was ik nuchter.... daar ga je je ook niet beter van voelen, kan ik je vertellen! Ik moest echt aan mensen denken die aan Ramadan doen! Pffff.... je krijgt hoofdpijn en wordt echt lamlendig.
Om 17.15 uur, werd ik door mijn oncologisch/gynaecoloog gebeld. Hij schrok door het bericht wat was achtergelaten door mijn huisarts! Wat een geweldige man! Dat geeft weer zoveel vertrouwen, dat hij daadwerkelijk terugbelt! We hebben er nog om gelachen, omdat deze ingreep, uiteraard niets voorstelt, in verhouding met wat ik al achter de kiezen heb! Voor zoiets "kleins" komt hij niet opereren. Dat schijnt standaard werk voor de chirurgen te zijn, dus ik heb me er maar weer aan overgegeven!

Omdat het een trauma ziekenhuis is, gaan uiteraard ernstige spoedoperaties voor! Dus ik lag maar te wachten en hoorde wel 4x een trauma helikopter op het dak landen!

Om 23.30 uur kwam eindelijk de chirurg langs om te vertellen, dat een laproscopische ingreep niet mogelijk was, omdat ik teveel verklevingen heb door de voorgaande 4 buikoperaties. Er moest weer een echo worden gemaakt, waarbij de darm op mijn buik werd getekend, zodat de chirurg wist waar hij een incisie kon maken. Om 0.30 uur, werd ik uiteindelijk gehaald om naar de OK te gaan en om 01.00 uur werd ik dan eindelijk geopereerd!
De operatie is goed gegaan. Ik werd op Medium Care wakker en lag, net als de laatste keer enorm te klappertanden en te shaken van de kou! Daarom kreeg ik een soort stofzuigerslang onder mijn deken geschoven met warme lucht. Na verloop van tijd kwam ik eindelijk bij! Ik had ook weer zuurstof nodig, omdat ik niet goed kon doorademen. Om 3 uur ging ik naar mijn kamer (waar ik gelukkig op dat moment alleen lag).
Om 7 uur stond de chirurg alweer aan mijn bed en vertelde dat in ieder geval 1 infuus eruit mocht en het zuurstof eraf kon. Ik mocht gewoon weer gaan eten en als alles goed zou gaan en ik geen koorts of andere complicaties kreeg, dan mocht ik eventueel 's avonds al naar huis! Gelukkig ging alles goed en het eten smaakte me ook weer! Dat is bij mij altijd een goed teken! Dus Cees kon me rond 20.00 uur weer ophalen! Hij heeft een paar dagen vrij genomen en heel erg goed voor me gezorgd! Heerlijk zo'n fantastische man!

Na 2 zeer gebroken nachten heb ik (op een paar onderbrekingen voor pijnstillers na), 15 uur geslapen! Heerlijk daar knap je pas echt van op! Nu moet ik uiteraard nog rustig aan doen, mag niet meer dan 1 kg tillen etc. Ik heb 6 augustus controle en in december pas controle van mijn tumormarker bij de oncoloog.

Intussen is er in de afgelopen maanden veel gebeurd! Cees zijn huis is verkocht! Over 4 weken moeten we het opleveren! En nu kan ik natuurlijk niet verder met inpakken/opruimen etc. Gelukkig is er wel veel hulp aangeboden, dus we zien wel hoe ver we komen. We hebben voor ons gemak een verhuisbedrijf ingeschakeld, die in in ieder geval de spullen naar een tijdelijke opslag gaat brengen. Woensdag a.s. worden de verhuisdozen gebracht. Cees komt voorlopig bij mij inwonen en Remy gaat tijdelijk naar het appartementje van mijn vader.

Ik had vorige keer foto's beloofd van onze korte vakantie, begin maart, naar mijn vriendin Sandra in Zwitserland! Het lijkt al heel lang geleden.... Maar we hebben het heerlijk gehad. We hadden mooi weer en hebben ook nog een paar dagen geskied, ook met Rob en zoon Thomas! Dus ik eindig nog even met een vrolijke foto, van een paar heerlijke dagen!

 

 

 

 

Tot de volgende keer!

 

Veel liefs,

 

Marianne

Tweede controle van 2015; tumormarker iets boven de grens van 30 gestegen, maar voel me goed!

Lieve allemaal,

Ik heb alweer veel te lang niets van me laten horen! Laat ik het eerst over de controles hebben. Vijf januari was ik bij de gynaecoloog en toen zat mijn tumormarker (CA125) nog onder de grens! Dat geeft echt een euforisch gevoel! De uitzaaiingen zijn ook allemaal weggehaald, dus je zou kunnen denken; het kan bijna niet anders!
Vandaag was ik weer voor controle bij de oncoloog. Helaas blijkt mijn marker weer in de rode cijfers te staan, namelijk 33! Dat is net boven de grens, van 30. In het verleden, hebben we het vaker zien schommelen, dus nog geen reden om me ongerust te maken. Van 2009 tot 2012, is het 3 jaar rond de grens blijven hangen! Dus als het weer zo'n verloop heeft, zijn we straks weer een paar jaar verder, voordat het sneller gaat stijgen en voordat ik me eventueel druk moet gaan maken. Ik laat me hier dus niet meer door uit het veld slaan! Uiteraard had ik liever gehoord, dat het onder de grens was gebleven, maar het belangrijkste is, dat ik me goed voel! En ik heb weer energie om lekker te sporten en allerlei dingen te doen! Dus ik blijf gewoon doorgaan met genieten van het leven en pluk iedere dag!

De reden waarom ik al zo lang niets van me liet horen, komt omdat het jaar erg hectisch is begonnen...
Mijn lieve benedenbuurvrouw, zij was (30 jaar lang) als een moeder voor me, is 31 december overleden. Buiten het verdriet, viel er veel te regelen. Haar woning was al opgezegd en een aanleunwoning in het verzorgingshuis was al ingericht. Helaas heeft ze maar 1 nacht in haar nieuwe ingerichte aanleunwoning kunnen slapen, voordat ze weer in het ziekenhuis werd opgenomen. Na 4 weken ziekenhuis is ze weer naar de ziekenboeg van het verzorgingshuis gebracht en daar is ze helaas overleden...
Omdat beiden woningen, huurwoningen zijn, moest de woning, bij mij beneden, half januari al leeg opgeleverd worden en de aanleunwoning half februari. Mijn buuf was een verzamelaar van allerlei dingen.... Dus het was een hele klus om alles uit te zoeken! Claudia (dochter van mijn buuf) en ik, zijn daar wekenlang erg druk mee bezig geweest.

Na al die drukte, ben ik ook nog een week, zoals zovelen, geveld geweest door de griep. Ik moest dus verplicht in bed of op de bank blijven en had ook nergens zin in! Ik hoest nog steeds, maar dat zal hopelijk nog wel slijten.

Intussen zijn ook de bezichtigingen voor zowel Cees, als mijn woning doorgegaan! En dan moet ik natuurlijk weer als een "Razende Roland" zorgen dat alles weer helemaal op en top eruit ziet! Tot nu toe zonder resultaat. Maar komende woensdag staat er weer een bezichtiging voor Cees zijn huis op de agenda en donderdag a.s. voor mijn huis. Dus we wachten het maar weer af. Gelukkig krijgen we kijkers, want soms hoor je van die verhalen van mensen die hun huis 2 jaar te koop hebben staan en slechts 1 bezichtiging hebben gehad! Het blijft natuurlijk spannend! Het zal een hoop rust geven, als ik straks vanuit 1 huis kan functioneren. Want telkens tussen 2 huizen in verkassen, kost een hoop tijd en is ook erg vermoeiend! Dus ik zal blij zijn als het zover is!

Een paar weken geleden, ben ik met mijn zus ook weer begonnen om het appartement van mijn ouders op te ruimen. Dat hebben we het laatste jaar laten rusten, omdat het teveel emoties meebracht om dat op te ruimen. We gaan voorlopig 1 appartement voor zomergasten verhuren. Het is een A-locatie aan zee, dus dat moet lukken! Dan hebben we weer wat inkomsten om de rest weer op te knappen. We proberen het in eerste instantie zelf te regelen en als het teveel werk is, dan gaan we het uit besteden. Dus ik heb er weer een project bij!

Met mijn vader gaat het naar omstandigheden goed in het verzorgingshuis. We merken wel, dat de dementie verslechterd. Hij heeft nog genoeg goede heldere momenten, maar hij heeft wel last van de gebruikelijke symptomen zoals; vergeetachtigheid, achterdocht, geen tijdsbesef, geen waardebesef etc. Maar als ik bij hem langs ga, is hij over het algemeen goed te spreken hoor! Gelukkig heeft hij zijn gevoel voor humor behouden!

Ik ben ook weer met lesjes op de sportschool begonnen, dus niet alleen maar met fitness bezig. Ik doe nu ook weer yoga en vind het heerlijk! En ik ben sinds kort ook begonnen met "essentrics. Dat is een training, waarbij je vooral krachttraining voor je spieren doet met rek- en strekoefeningen. Het voordeel is, dat ik daardoor minder last van de pijn in mijn schouders en nek heb. Mijn fysio zei het steeds al, omdat ik hypermobiel ben. Mijn spieren moeten de over bewegelijkheid opvangen en daarvan heb ik nu al resultaat!

Behalve al het opruimen, doe ik ook nog wel leuke dingen hoor! Met Cees lekker wandelen in het weekend bijvoorbeeld of gezellig "een bakkie doen" met vriendinnen. Met mijn schoonzus ben ik naar Lionel Richie geweest en met mijn zus naar 'Dreamgirls" in Carre! Dat was echt geweldig!

Cees en ik gaan ook nog een lang weekend naar mijn vriendin in Zwitserland. Heerlijk even er tussenuit! Foto's volgen bij mijn volgende blog ;-)!

Ik heb het dus drukker dan ooit, sinds ik met "vervroegd pensioen" ben ;-)! Zo noem ik het maar, sinds ik niet meer werk! Soms is het best lastig als mensen ernaar vragen, om het te moeten uitleggen, maar als ik zeg dat ik met vervroegd pensioen ben, omdat ik mijn pensioen waarschijnlijk niet ga halen, is er wel begrip!

Nu zijn jullie in ieder geval weer op de hoogte! Zodra ik weer nieuws, of tijd ;-), heb, dan zal ik mijn blog weer schrijven!

Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat! En met alle lotgenoten gaat het hopelijk, naar omstandigheden, goed.

De Lente is in aantocht! Geniet ervan!

Veel liefs,

Marianne