De eerste week, ná kuur 1, zit erop!

Lieve mensen,

Ik krijg veel vragen hoe het nu met me gaat...! Dus ik vond het een goed moment om 1 week na mijn eerste chemokuur, dit met jullie te delen.

Het is LENTE!!!! En dit weekend wordt mooi weer voorspeld, dus daar gaan we van genieten, door een wandeling te maken en van de zon in huis te genieten!

Vorige week vrijdagmiddag kwam ik thuis uit het ziekenhuis. Toen ik net thuis was, voelde ik me nog behoorlijk energiek! Dit was vooral onder invloed van de stootkuur Dexamethason! Dat middel zorgt ervoor dat je best hyper wordt...! Dus bij thuiskomst heb ik meteen een wasje in de machine gedaan!

De dagen erna, voelde ik me erg gammel en bij vlagen misselijk... Van deze chemokuur, Carboplatin met Caelyx, kun je een waslijst aan bijwerkingen krijgen. Dit zijn 2 van deze bijwerkingen. Ik heb er pilletjes voor gekregen, maar die wilde ik niet meteen innemen. Ik probeerde het eerst te onderdrukken door iets te eten of drinken. Dat hielp een beetje, maar uiteindelijk heb ik een paar dagen toch af en toe een pilletje ingenomen.
Verder kan je smaak veranderen. Dat merk ik tot nu toe vooral bij tandpasta! Ik had altijd tandpasta met menthol en word daar nu juist misselijk van. Gelukkig smaakt eten me nog erg goed, dus ik kook nog steeds lekkere en gezonde maaltijden. Ik heb ook weer lekker een bananenbrood gebakken!

Sinds gisteren ben ik gelukkig niet meer misselijk, waardoor ik me alweer een stuk beter voel!
Ik probeer ook iedere dag een wandeling te maken. Want ik moet natuurlijk wel in beweging blijven! En het is ook goed om mijn longen vol te zuigen met buitenlucht! Tot nu toe heb ik nog steeds profijt van het aftappen van het vocht! Intussen heb ik ook de uitslag van het pleuravocht. Zoals verwacht zitten er zgn. maligne (kwaadaardige) cellen in, passend bij mijn uitgezaaide eierstokkanker. Nu maar hopen, dat de chemo die rotcellen gaat aanpakken! Want die cellen hebben natuurlijk "gedacht", dat medische wonder is er al 20 jaar...., nu gaan we haar onderuit halen...! Maar jullie kennen me langer dan vandaag! Ik laat me er niet zomaar onder krijgen!

De blauwe kleuren van mijn lek geprikte arm, beginnen intussen een beetje te vervagen. De plekken op mijn rechterarm, zijn nog wel pijnlijk. Er zit een dikke bult op de plek van het mis geprikte vat op mijn onderarm. De plek in mijn elleboogplooi, geeft vooral een verdikte "kabel" over ca 3 cm. Ik heb woensdag een belafspraak gehad met mijn oncoloog en hierover gesproken. Ik had vooraf al aangegeven, dat ik niet meer te prikken ben. Ik heb dit al ongeveer 40 keer meegemaakt, dus ik weet waar ik het over heb....! Helaas moest het toch weer een keer geprobeerd worden....!!
Voor de volgende kuur (8 april), krijg ik een Picclijn (Perifeer ingebrachte centraalveneuze catheter) in een bloedvat in mijn bovenarm geplaatst! Dat gaan ze 6 april, onder plaatselijke verdoving, doen. Je krijgt dan een flexibel silicone slangetje ingebracht in je holle ader, tot vlak boven je hart. Het slangetje blijft uit je arm hangen. Via dit slangetje kan de chemo iedere keer worden toegediend. Via het slangetje kan ook bloed worden afgetapt. Dus als alles goed gaat, ben ik straks eindelijk écht verlost van die pijnlijke dikke infuusnaalden!

Verder zitten we natuurlijk met de hele wereld in hetzelfde schuitje....: Corona virus! Wat een vreselijke ramp! Iedere dag zie je het aantal doden en besmettingen stijgen....! Ik behoor uiteraard tot de risicogroep en vind het knap angstig! Behalve voor een wandeling, ga ik de deur niet uit! Als ik ga wandelen, dan loop ik met een grote boog om mensen heen of ik steek de straat over. Ik heb vanavond deze foto gemaakt van de ondergaande zon. Dat was weer een mooi geniet momentje! 

Het voordeel is, dat mijn lieve Cees thuis móet werken. Dus hij haalt, tussen het werken door, de boodschappen en ík voorzie hem van eten en drinken. Dus de taken zijn goed verdeeld, haha!!

Ik ben blij, dat we WhatsApp en telefoon hebben om contacten te onderhouden! We lachen wat af om al die gekke filmpjes die mensen maken! Het is natuurlijk wel jammer, dat je juíst nu niemand een knuffel kunt geven, terwijl je daar juíst behoefte aan hebt... Daarom voor jullie deze virtuele:

Weet je wat ik een mooie bijkomstigheid vind van ziek zijn!? Dat mensen je extra verwennen...!! Bedankt allemaal voor de prachtige bloemen, mooie kaarten met lieve woorden en vele lieve Whatsapp berichtjes, ook voor Cees! Super lief allemaal!


Via mijn blog, zal ik jullie zoveel mogelijk op de hoogte houden!

Ik wens iedereen veel sterkte in deze moeilijke tijden! Houd afstand, blijf gezond en pluk de dag!!!

Veel liefs, Marianne