Lieve allemaal,
Deze week hebben we de uitslag gekregen van mijn tumormarker (CA125). Helaas hadden we deze forse stijging niet zien aankomen.... Maar wat kun je, bij een onvoorspelbare ziekte als kanker, wel zien aankomen...? Die ervaring heb ik in de afgelopen jaren wel opgedaan. Ik voelde me niet veel anders, voordat ik bij de oncoloog naar binnen liep, dan toen ik met het nieuws van de gestegen marker van 256, naar buiten liep! Ik voel dezelfde fysieke, maar nog heel goed te hanteren, ongemakken als daarvoor. Ik voel dus geen toename van bijvoorbeeld benauwdheid, of vermoeidheid of pijn etc. Dus in mijn gedachte zou het stabiel gebleven kunnen zijn, maar helaas...
Ik kan direct stoppen met het slikken van Anastrozol pillen, omdat uit de forse stijging van de tumormarker blijkt dat de hormoontherapie niet werkt. Het voordeel is dat ik dan wel van de bijwerkingen van die pillen af ben... Dus hopelijk weer minder gewrichtspijnen, minder opvliegers en zo nog wat ongemakken. Dat zal niet direct merkbaar zijn, maar ik verwacht over een week zeker verschil te merken! Tot zover het fysieke deel.
Geestelijk ligt het anders, want met het "zwaard van Damocles", leef ik (en Cees natuurlijk ook...!) al jaren boven mijn hoofd. Nu voelt het wel, alsof het dichterbij komt... Maar vervolgens spreek ik mijzelf toe en zeg: "Laat je jezelf nu beïnvloeden door een cijfer"? Natuurlijk wel een beetje, want in al die jaren is bij mij wel duidelijk, dat een stijging van de tumormarker, wel degelijk een signaal is van de groei van uitzaaiingen! Maar ondanks dat, voel ik mij naar omstandigheden nog goed! Ik zorg dat ik fit blijf, door te blijven bewegen, afwisselend en gezond te eten en zorg dat ik zo min mogelijk stress ervaar. Ik moet bijvoorbeeld afspraken doseren en zorgen dat ik een relaxed leven leid, want daar voel ik me goed bij. Daar ga ik dus gewoon mee door, meer kan ik niet doen. En uiteraard blijf ik positief! Dat is geen verdienste hoor, dat is gewoon zoals ik altijd ben geweest! Cees zegt altijd; dat bij mij het glas half vol is en nooit half leeg! En zo ervaar ik dat ook!
We hebben met de oncoloog afgesproken, dat we over 3 maanden (half juli), weer mijn marker laten prikken en ook weer een PETscan maken. Afhankelijk van die uitslag, bespreken we dan weer met mijn oncoloog, wat we gaan doen.
Het feit, dat je zoals ik, alweer jaren met een recidief leeft, zorgt ervoor dat ik me niet meer zo heel erg angstig maak over het afwachten de komende maanden. Met een beetje geluk, blijven mijn cellen zich "laaggradig" gedragen, zoals ze al jaren doen! Dat betekent, dat ze langzaam groeien. Daardoor heb ik ook iedere keer de tijd om het rustig te bekijken en af te wachten, voordat we gaan behandelen. Want voor behandelingen zijn meestal de middelen, erger dan de kwaal.... Nu kies ik vooral voor uitstel en kwaliteit van leven. Uiteraard zal er een moment komen, dat ik meer klachten ga krijgen. Vooral als de tumoren groter worden en tegen organen gaan aandrukken etc. Dan is het nog vroeg genoeg om in te grijpen. We hopen, dat we dan niet te laat zijn...., dat blijft een dilemma, maar daar kan niemand antwoord op geven!
Dus we genieten gewoon weer van de dag en leven dan weer toe naar half juli!
Om een voorbeeld te geven; deze week ben ik met een paar vriendinnen naar de voorstelling "Opvliegers in de sneeuw" geweest in het De La Mar theater in Amsterdam! Heerlijk om weer een avondje lekker te lachen om de zeer herkenbare voorvallen van vrouwen in de overgang ;-)!
Gisteren hebben we een heerlijke middag en avond gehad, o.a. met mijn neef en zijn vrouw uit Australië! Hij is 1 week ouder dan ik en we zijn beiden, van Nederlandse ouders en in Australië geboren! We hebben met elkaar, ook met mijn zus, zwager en mijn nicht en haar vriend een heel gezellige avond gehad! We hebben heerlijk gegeten bij Specktakel in Haarlem!
Vanmiddag hebben we bij ons thuis een gezellige Paasbrunch gehad met mijn schoonmoeder en (stief) zoons. Daar genieten we dan ook volop van!
Volgende maand gaan we lekker 10 dagen naar Portugal! Om maar even een voorbeeld te geven, hoe wij de dag plukken! En dat hopen we nog lang te kunnen doen.
Ik wens iedereen nog fijne Paasdagen! En hoop voor mijn lotgenoten, dat ze zich goed genoeg voelen om er ook van te kunnen genieten!
Wordt vervolgd....
Lieve groetjes,
Marianne
Hoi Marianne, dat is zeker een teleurstelling. Wat fijn dat jij en Cees zo positief zijn ingesteld en heerlijk dat jullie naar Portugal gaan. Ik weet precies wat je bedoelt met het zwaard van Damocles. Blijf genieten maar als je je een dagje minder voelt hoort dat er ook gewoon bij. Groetjes, Sheila
BeantwoordenVerwijderenHoi Marianne,
BeantwoordenVerwijderenOh boeh. Je weet dat het komt, maar hoopt toch dat het lang op zich laat wachten. Sterkte lieverd, en zwakte. Denk aan je.
Liefs, Cato