Maandag 16 januari jl. zijn mijn schatje (zo noem ik Cees altijd ;-) en ik, samen naar het VUmc gereden.... Best gespannen mag ik wel zeggen. Want wat kun je verwachten? De eerste hormoonremmer, Tamoxifen had niets gedaan, dus zou deze andere pil, Anastrozol, wel de groei afremmen? Mijn marker was flink doorgestegen, dus we hadden beiden verwacht dat er nieuwe plekken op de scan te zien zouden zijn, of dat de huidige plekken groter zouden zijn geworden. We hielden wel de hoop, dat mijn tumormarker afgeremd zou zijn...
Een Britse psycholoog heeft, tot overmaat van ramp, ook nog "Blue Monday" in het leven geroepen; "De meest deprimerende dag van het jaar ...."! En laat dat nou net op maandag 16 januari zijn! De lucht was overigens wel Blue, maar dat bedoelde de bewuste Brit niet met "Blue"!
We werden door een andere oncoloog geroepen en kregen te horen, dat mijn vaste oncoloog ziek naar huis was gegaan.... Pfff..... "Ook dat nog", denk je dan!
Gelukkig was dit ook een erg aardige vrouw en ze zei direct dat ze goed nieuws had, want ik was stabiel!!
We vielen beiden stil..... en Cees vroeg meteen hoe ze dat bedoelde? De scan van december was nagenoeg gelijk met die van juni 2016! Dus de uitzaaiingen zijn niet verder gegroeid! Mijn marker was zelfs van 158 naar 148 gezakt! Wij waren echt "flabbergasted"! Dit hadden we niet verwacht! Ik had nog wel de vraag hoe het zat met mijn marker die in het AVL geprikt was in november en toen op 205 uitkwam!
Er kan altijd wat afwijking zitten, tussen verschillende laboratoria. Maar we kunnen ook aannemen, dat de marker dus verder gezakt is, door de Anastrozol! Er waren nog veel meer dingen in mijn bloed onderzocht, leukocyten, trombocyten, lever etc. Dat zag er allemaal goed uit, dus we waren echt heel erg blij met dit nieuws!
Ondanks het feit, dat ik niet meer kan genezen en uitzaaiingen in mijn buik heb, kon je ons echt niet gelukkiger maken met dit nieuws! Misschien blijft dit middel wel een paar jaar de boel afremmen! Dat zou toch fantastisch zijn?! Als ik me zo blijf voelen als nu, dan wil ik echt nog heel lang van het leven samen met mijn schatje blijven genieten!! Dus blijf vooral allemaal duimen, kaarsjes branden en bidden.... Het heeft tot nu toe steeds geholpen!
Ik ga dus gewoon weer verder met genieten van iedere dag!! De afgelopen dagen heb ik enorm genoten van de, prachtig door witte rijp gekleurde, natuur! Een paar foto's wil ik hierbij met jullie delen.
Het weekend schijnt ook nog zonnig en koud te blijven! Dan kunnen we lekker samen gaan wandelen!
Eind maart krijg ik een Dexascan ivm osteoporose. Dit komt bij ons in de familie voor, waardoor de kans groter is, als je geen oestrogenen meer aanmaakt, dat je er ook last van krijgt. Die Dexa scan stelt gelukkig niets voor...! Daarvoor hoef je geen voorbereidingen te treffen en het duurt slechts ca. 20 minuten. Ik laat dan meteen mijn bloed weer prikken, op de CA125, tumormarker. De uitslag krijg ik in April. Dus nu heb ik even een paar maanden rust. Heerlijk!
Bedankt allemaal weer voor het meeleven! Alle lotgenoten wens ik weer veel sterkte in de strijd! Houd hoop! Vooral in de Academische ziekenhuizen, wordt steeds meer gekeken en ingespeeld op persoonlijke omstandigheden! Dat is een heel goede ontwikkeling voor de toekomst!
Fijn weekend en tot horens!
Lieve groetjes,
Marianne
