Genoten van een heerlijk zonnig weekend!

Lieve allemaal, hierbij weer een update voor iedereen die meeleeft!

Naar omstandigheden gaat t goed (zeg ik steeds, als iemand er naar vraagt)! Gelukkig helpt het slikken van alle pillen, tegen de ergste pijn. Dat maakt het een stuk draaglijker. Neemt niet weg, dat ik dagelijks "iets" voel op wisselende plekken, maar vooral in mijn buik. Gek genoeg went dat gevoel ook weer...

Mijn leven bestaat nu vooral uit het draaiend houden van een huishouden. Wassen, strijken, boodschappen doen, koken etc. Dat kost me al zoveel energie, dat er verder niet zoveel meer bij kan hebben. Dan heb ik ook nog afspraken bij de fysiotherapeut, uwv arts (vorige week bezocht), huisarts, bedrijfsarts etc. Ik verveel me dus niet!! Daarnaast probeer ik, aanwezig te zijn bij verjaardagen én af en toe met familie of vrienden af te spreken. Het is een kwestie van prioriteiten stellen én doseren. Ik probeer ook nog 1 keer per week een paar uur naar het werk te gaan.
Maar bovenal probeer ik vooral van de goede momenten te genieten! Daarom hebben we met het mooie weer een paar keer "geBBQued", én zijn Cees en ik een paar keer heerlijk naar het strand geweest. Ik sta wel te hijgen als ik de strandopgang op moet lopen, maar dat weerhoud me er niet van, om niet te gaan ;-)! Ik ben voor mijn doen,behoorlijk gekleurd! En Ja, ik zie er goed uit én Nee je ziet niet dat ik kanker heb!
Dat is voor sommige mensen onvoorstelbaar, maar kanker zit meestal van binnen en niet van buiten. Mensen die er (gelukkig) geen ervaring mee hebben, hebben alleen het beeld van patiënten die door chemo kuren kaal zijn geworden, of terminale patiënten, die enorm afvallen én er steeds slechter uit gaan zien...
Ik ben juist een paar kilo zwaarder geworden, omdat ik niet meer kan sporten en veeeel minder beweeg, maar niet minder eet! Dat zou ik eigenlijk moeten doen, maar ik ben dol op lekker eten...

Hetzelfde geldt voor m,n goede vriendin én lotgenoot Loes. Zij ziet er ook goed uit en is ook zwaarder geworden. We herkennen veel in elkaar. Ze heeft ook ongeveer dezelfde klachten, maar is er nog slechter aan toe. Ze heeft in de afgelopen twee jaar, al diverse chemokuren gehad, waarvan ook expirimentele. Haar marker is in twee maanden weer fors gestegen. Binnenkort start ze met weer een experimenteel nieuw medicijn (pillen). Ik hoop dat het aanslaat. Voor mij is ze ook een voorbeeld dat er nog veel mogelijkheden zijn om het (hoewel tijdelijk) te bestrijden. Het is voor ons beiden "fijn" om zo dichtbij n lotgenoot te hebben, waarbij je aan 1 woord genoeg hebt en steun hebt aan elkaar!

Wat je zaait zul je oogsten, schreef Fie (een heel bijzondere (88jarige) vrouw) op mijn blog ;-)! Het blijkt inderdaad te werken! Hoewel ik uiteraard niet attent was om die reden, maar omdat ik zo ben. Het is wel fijn om zoveel reacties en blijken van medeleven te ontvangen. Hopelijk wordt het me niet kwalijk genomen, dat ik tegenwoordig een stuk minder attent ben, of beter gezegd, kan zijn...

Ik hoop dat jullie allemaal genieten van je dierbaren, de zon, de natuur en de kleine waardevolle dingen in het leven.

Tot horens!

Liefs,
Marianne