Vrijdag 16 mei spoed operatie ivm darmbeknelling!

Hallo lieve mensen, eindelijk na 1 week een bericht van mij. En wat een ellendige tijd heb ik achter de rug. ...
Vrijdag werd ik vroeg opgehaald voor weer een echo, maar ook dit keer was daar weinig op te zien. Mijn gynaecoloog zou eind van de dag bij me langskomen, want hij was in het AVL was me verteld. Maar tot mijn verbazing kwam hij rond het middaguur bij me langs en liet weten dat hij de dag ervoor pas te horen kreeg, dat ik nog steeds met die vreselijke pijn in het ziekenhuis lag! Op de pijnlijke plek had hij niet gehecht, dus mijn gedachte aan een gescheurde hechtlaag kon het niet zijn. Een spier scheuring, kon niet zoveel pijn geven als ik had. Hij dacht aan n darm afsluiting. Hoewel ik wel ontlasting had gehad, dus dat was ook niet helemaal te rijmen. Ik ben voor hem even op bed gaan zitten om te laten zien hoe ongelooflijk veel pijn ik dan had. Het was hem duidelijk, dit kon niet langer. Hij ging een spoed OK regelen! Hij kwam snel terug en heeft zelf mijn operatiehemd aangetrokken en zei dat we meteen naar de OK gingen! Ik vroeg of ik Cees nog even mocht bellen. Ik kon niets uitleggen, alleen zeggen dat ik nu meteen geopereerd zou worden! De verpleegkundigen stonden al klaar om me weg te brengen. Om 13.30 lag ik op de OK. De anesthesist wilde het infuus in mijn hand inbrengen, dus vertelde ik dat ze dat niet hoefde te proberen! Want bij de operatie van 1 mei, was het ook weer niet gelukt. Ze hebben 5 pogingen gedaan, dus ik ben helemaal lek geprikt. Uiteindelijk kwam het infuus in mijn elleboog plooi te zitten. Niet een handige plek, maar er was geen keuze. Mijn vaten zijn na de chemo kuren in 2001 slecht geworden, waardoor het met infuus naalden niet lukt.. Ze bleef me overtuigen, dat zij altijd goed prikte, "lieve mevrouw .." etc. Ik zei nog, dat ik dat ook al vaak had gehoord. Dus heeft ze toch eerst weer mijn meest zere hand geprobeerd en natuurlijk ging het mis! Dus zei ik dat ze het echt in mijn elleboog moest doen. En dat deed ze. Maar toen ik wakker werd zag ik dat ze onder narcose het toch nog in mijn andere hand en in mijn pols had geprobeerd! Dus weer blauwe plekken. Ik heb kennelijk ook een infuus in mijn hals gehad, want daar is het nu ook mooi aan het verkleuren!
Toen kreeg ik een kapje op mijn neus moest ik diep zuchten en weg was ik...

Na een paar uur kwam ik bij op de uitslaap kamer. En hoorde later dat er eerst een laparoscopie (kijk operatie via kleine sneetjes), was gedaan. Toen zag de gynaecoloog wat het euvel was. Mijn darm was verzakt in een "gat", waar vroeger mijn baarmoeder had gezeten.  Die is er 14 jaar geleden al uitgehaald en toen is dat gat ook gewoon weer door mijn darmen opgevuld. Maar nu kwam die darm, als ik ging zitten, staan of lopen, knel te zitten. Dat gaf die afschuwelijke pijn! Hij heeft dus weer de hele buikwond moeten openen! De darm kreeg hij moeilijk los en werd ook beschadigd en is aan de buitenkant gehecht. Ook het "gat" heeft hij gehecht, om te voorkomen dat er weer darmen in bekneld raken. Van binnen zal het er dus ook fantastisch uitzien...
Ik ben tot gisteren vreselijk belabberd geweest! Vreselijk misselijk ( van de morfine). Maar na 2 dagen zonder morfine,  bleef ik beroerd. Ik had totaal geen eetlust. Ik at tegen heug en meug een paar hapjes. De medicatie stond me ook vreselijk tegen en dat heb ik nog. Handig dat er zetpillen zijn.

Eer gisteren had ik een rotdag. Het schoot maar niet op... Ik bleef me beroerd voelen en zag het echt niet zitten. Ik heb diverse keren zitten huilen. Na alles wat er gebeurd is, was dat niet zo gek!
Ik heb nog bloed armoede, dus daar ben ik natuurlijk ook slap van. En 10 nachten en 9 dagen in een ziekenhuis en 2 grote buikoperaties in 2 weken is ook niet niks!
Maar gisteren kreeg ik ineens weer trek! En sommige dingen smaakte ook weer goed. De katheter mocht er ook uit, dus was ik "bevrijd" van de laatste slang aan mijn lijf.
Ik heb diverse wandelingetjes op de gang gemaakt, want anders gaan mijn darmen verkleven.
Vannacht heb ik voor het eerst ( met een slaappil) goed geslapen en niet gehoest! Daar had ik al 4 dagen last van! En met een buikwond is dat niet fijn, kan ik je vertellen!
Vandaag gaat weer het eerste deel van de nietjes eruit en morgen de laatste. En vers van pers....mijn arts liep net binnen, mag ik morgen naar huis!!!

Dus het volgende bericht komt weer vanuit Zandvoort!

Bedankt weer voor al jullie steun en medeleven. Ook erg lief dat iedereen zo met Cees begaan was, want hij heeft ook veel moeten doorstaan. En dan heb ik het nog niet eens over alle praktische zaken waar hij voor komt te staan. Ik ben zo blij met mijn Ceessie! Het is een kanjer! En een hele grote steun en toeverlaat.

Veel liefs,

Marianne
xxx