Lieve allemaal,
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de kaarten, bloemen, planten, chocolade en alle lieve digitale berichten!
Ik heb steeds de fut niet om mijn blog te schrijven, maar vind dat ik jullie nu echt op de hoogte moet brengen.
Ik werd donderdag 9 mei, na 8 dagen, ontslagen.
Op weg naar huis heeft Cees bij de thuiszorg winkel in Haarlem, hulpmiddelen opgehaald. Een douchestoel, een zgn. "Papegaai", handgreep aan stang, waaraan je je in bed kunt optrekken en een rugsteun voor in bed. Ik kan namelijk niet op mijn zij en niet plat liggen. Dan trekken mijn buikspieren teveel.
Bij Cees thuis moet ik een trap op naar de slaapkamer en dat deed ik maar 1x per dag, maar dat viel al knap tegen.
Zondag besloten we, om me weer naar mijn appartement te verhuizen. Alles gelijkvloers is toch praktischer. Arme Cees moest dus alles weer inpakken en verhuizen.
Zondag en maandag kreeg ik erg veel last van een plek links onderin mijn buik, vooral als ik ging staan of lopen. De pijn werd steeds erger en was echt niet te houden, ondanks dat ik paracetamol, diclofenac en tramadol slikte! Het voelde of er iets van binnen gescheurd was!
Ik heb het VU gebeld rond 20.30 en ben per ambulance opgehaald! Ik heb uren op de afdeling spoedeisende hulp gelegen. Er is bloed afgenomen, een röntgenfoto gemaakt (om uit te sluiten dat er bijv. een gaasje was blijven zitten) en er zijn echo's gemaakt. Er werd niets gevonden. Om 2 uur s' nachts ben ik naar de afdeling gebracht, waar ik donderdag werd ontslagen. Handig dat ik de verpleging al kende! Toen pas kreeg ik een injectie met een flinke dosis pijnstilling! Om 4 uur heb ik een slaappil gevraagd, want ik kon niet slapen...
Dinsdag is er een ct scan gemaakt (zonder contrast vloeistof vanwege mijn allergieën). Daarop is iets te zien, wat op een bloeduitstorting lijkt. Dus het zou een spierscheuring kunnen zijn. Verder niets bijzonders te zien. Iedere dag is er bloed geprikt, i.v.m. infectie waarden. Vandaag waren die waarden gezakt, dus dat is positief! Gisteren ben ik gelukkig weer van het infuus verlost! Want steeds zo'n paal mee moeten nemen naar het toilet en de douche, is ook niet handig.
Ik lig nu nog steeds in het ziekenhuis. Iedere dag komt de gynaecoloog checken hoe het gaat. Maar ondanks veel zware pijnstillers, komt de pijn er steeds doorheen en het wordt niet minder. Het is echt een lokaal probleem, op 1 plek. Het zou voor mijn gevoel ook een hechting kunnen zijn die trekt...
Het litteken van de operatie ziet er verder netjes uit en is goed aan het genezen.
Morgen wordt er weer een echo gemaakt. Dus ik wacht maar weer af. Ik kan me voorstellen dat de arts niet weer wil opereren en dat wil ik zelf ook liever niet. Maar ik wil ook van die vreselijke pijn af en ik wil ook wel weer een rondje kunnen lopen i.p.v. alleen maar in bed liggen.
Misschien is er een laparoscopie nodig om echt duidelijkheid te krijgen... Maar dat zijn mijn gedachten, want daar is nog geen uitspraak over gedaan.
Morgen aan het einde van de dag komt de gynaecoloog langs, die mij geopereerd heeft. Hopelijk krijg ik dan meer duidelijkheid.
Het kan misschien weer even duren voordat ik mijn blog weer schrijf. Want door o.a. die morfineachtige medicatie en de pijn heb ik gewoon de fut niet om te schrijven.
Tot de volgende keer!
Liefs,
Marianne
xxx
Hoi hoi....Marianne....Wat ben je toch dapper om dit alles weer te delen en vol te houden!! Optimisme is een goed, zo niet het beste medicijn - sterkte en groetjes aan VU personeel (in betere handen kun je niet zijn!!) en ik denk aan je XXX en hoop dat jouw pijn snel verleden tijd. Doe je Cees de groetjes van me...Onze Linkedin lijn moeten we echt na al deze gekkigheid is omzetten in een echte F2F lijn ..Maar first things first...eerst jij weer beetje aan de wandel ;-)))) groetjes uit Haarlem... José M
BeantwoordenVerwijderenHi José, een F2F zou leuk zijn! Daar gaan we, op termijn, voor ;-) xxx
BeantwoordenVerwijderenHoi marianne, jeetje, dat valt tegen. Dan ben je juist thuis en moet je weer naar het ziekenhuis. Ik hoop dat de pijn snel het hazepad kiest en je op een rustige manier verder kan revalideren.
BeantwoordenVerwijderenMama is een beetje zenuwachtig, haar witte bloedlichaampjes zijn laag en hebben er voor gezorgd dat de chemo is uitgesteld dus dat is wat minder.
Mijn duimpjes zijn dus dubbel geduimd voor jullie.
Hi Sarah, het komt vaak voor Sarah dat een kuur wordt uitgesteld. .. Het is toch een aanslag op je lichaam. Ik hoop dat ze ( deze week ?) wel de kuur heeft gekregen. Ik duim ook voor jullie! Sterkte ermee!
VerwijderenAch Marianne wat jammer toch weer het leek alllemaal zo goed.We hopen dat ze er vlug achter kunnen komen wat de oorzaak is,,veel sterkte hoor liefs van ons allen in Australia xx
BeantwoordenVerwijderenHey Marianne, jee wat een tegenvaller is dit zeg. Denk je thuis rustig aan te kunnen sterken en dan lig je weer in het ziekenhuis. Je bent er in ieder geval in goede handen, want als je thuis met pijn zit, is dat natuurlijk helemaal naar. Veel sterkte en beterschap, hou je taai! X
BeantwoordenVerwijderenJeetje Mar, het mag je ook nooit meezitten, he!? Wat een tegenvaller, al die pijn en weer terug in het ziekenhuis. Het is inmiddels 5 dagen verder en ik hoop voor je dat de pijn een stuk minder is en dat je snel weer naar huis mag/kan. Liefs, Saskia Hoogland
BeantwoordenVerwijderenjeetje Mar, wat een ellende allemaal weer, heel veel sterkte Liefs Monica
BeantwoordenVerwijderenBedankt weer voor jullie reacties en het meeleven! Liefs, Marianne x
BeantwoordenVerwijderen