vrijdag 27 december 2013
Aftellen naar 2014....
Lieve allemaal,
De Kerstdagen hebben we achter de rug. We hebben een heerlijk diner gehad bij Villa Westend in Velserbroek/Spaarnwoude, met Cees, mijn zus, zwager, vader en schoonmoeder. Uiteraard was het gemis van mijn moeder voelbaar, maar ondanks dat, hebben we het toch fijn en gezellig met elkaar gehad.
De tweede dag, hebben we lekker rustig aan gedaan thuis en 's avonds gezellig met de jongens thuis gegeten.
Een paar weken geleden ben ik voor de 26e!!! en laatste keer DIT jaar, bij de tandarts geweest! Er moesten weer eens hechtingen (de vierde keer dit jaar) worden verwijderd. Ik bleef namelijk maar last houden van die rottige fistel! Die ging niet vanzelf weg,omdat mijn lichaam die stukjes kunstbot eruit wil gooien... Dus moest helaas mijn tandvlees weer worden opgeklapt en heeft de tandarts zoveel mogelijk geprobeerd om stukjes kunstbot te verwijderen. Helaas kon niet alles worden weggehaald, dus het is nog steeds niet over...
Een paar dagen geleden ben ik weer een stukje bot kwijt geraakt en nu merk ik dat eindelijk die fistel minder wordt. Dus nu maar hopen dat het beter gaat in 2014!
Sowieso hoop ik op een beter jaar in 2014, want dit jaar was echt vreselijk!
In februari heb ik weer controle bij de tandarts en bij de oncoloog! Dat worden dus weer spannende tijden!
Ik wens iedereen een gezellige jaarwisseling en vooral een gezond, liefdevol en gelukkig nieuw jaar!
Liefs,
Marianne
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Marianne en familie Ja jullie ook goede wensen van ons voor 2014 en wij zullen zeker hopen dat het een pracht jaar zal worden voor jullie xx
BeantwoordenVerwijderenVeel liefs van uit Australia hoor xxxCorrie
Ik wens je een goed 2014. Je hebt een hefig jaar achter de rug.
BeantwoordenVerwijderenIk volg je al een tijdje en ik ben onder de indruk van je kracht!
Dag Marianne,
BeantwoordenVerwijderenEen beetje laat; maar ook van mij: een goed 2014 gewenst. Het was niet niks, wat er afgelopen jaar allemaal gebeurde in je leven, hopelijk het komende jaar wat meer rust.
Je vroeg op mijn blog hoe ik dat doe, leven zonder controles, en of ik het echt los kan laten… Ik zat er even over na te denken en dacht toen; eigenlijk doe jijzelf dat toch ook allang? Jij laat toch ook (gelukkig) niet de beslissing tot behandelen afhangen van je CA-125? Jij laat het toch ook afhangen van hoe je je voelt? Eigenlijk is het niks anders, dan wat ik doe. Het enige verschil is, dat jij gewend bent te laten controleren. Ja, en als je iets gewend bent, dan is het mogelijk emotioneel 'raar' dat los te laten. Maar het gaat dan meer om het loslaten van de gedachte aan controle, en niet om het loslaten van de CA-125 zelf, want die heeft ook in jouw leven in feite al geen functie meer. En om het loslaten van het idee dat die CA-125 je kan behoeden voor "te laat erbij zijn", want dat doet die CA-125 toch in de praktijk ook allang niet meer? Ook op dat vlak gebruik jij allang je lijf en je gevoel als graadmeter, en dat doe je prima volgens mij.
Dus mijn antwoord op "hoe ik dat doe": jij doet het ook, dus je weet het antwoord al.
Liefs, Cato
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik heel wat meer geluk heb gehad dan jij, kan ik toch een beetje met je meevoelen. Maar meissie, wat ben je taai! Ik vind mezelf maar een zeurpiet met m'n neuroses. Da's alleen maar lastig en gaat uiteindelijk over. Ik wens jou voor 2014 heel veel liefde en geluk met je Cees, je familie en je vrienden. En wie weet geeft ie 'kankerduivel' in jou het nu eindelijk eens op. Je bent toch niet te verslaan!
Bedankt voor jullie reacties! Volgens mij zijn de anonieme schrijvers ook lotgenoten?
BeantwoordenVerwijderenKlopt wat je zegt Cato! Het is een gewoonte en ik houd er toch graag aan vast. En uiteindelijk is mijn gevoel, de beste graadmeter!
Heel veel sterkte en geluk ook voor alle lotgenoten!
Liefs,
Marianne