donderdag 22 mei 2014

Vrijdag 16 mei spoed operatie ivm darmbeknelling!

Hallo lieve mensen, eindelijk na 1 week een bericht van mij. En wat een ellendige tijd heb ik achter de rug. ...
Vrijdag werd ik vroeg opgehaald voor weer een echo, maar ook dit keer was daar weinig op te zien. Mijn gynaecoloog zou eind van de dag bij me langskomen, want hij was in het AVL was me verteld. Maar tot mijn verbazing kwam hij rond het middaguur bij me langs en liet weten dat hij de dag ervoor pas te horen kreeg, dat ik nog steeds met die vreselijke pijn in het ziekenhuis lag! Op de pijnlijke plek had hij niet gehecht, dus mijn gedachte aan een gescheurde hechtlaag kon het niet zijn. Een spier scheuring, kon niet zoveel pijn geven als ik had. Hij dacht aan n darm afsluiting. Hoewel ik wel ontlasting had gehad, dus dat was ook niet helemaal te rijmen. Ik ben voor hem even op bed gaan zitten om te laten zien hoe ongelooflijk veel pijn ik dan had. Het was hem duidelijk, dit kon niet langer. Hij ging een spoed OK regelen! Hij kwam snel terug en heeft zelf mijn operatiehemd aangetrokken en zei dat we meteen naar de OK gingen! Ik vroeg of ik Cees nog even mocht bellen. Ik kon niets uitleggen, alleen zeggen dat ik nu meteen geopereerd zou worden! De verpleegkundigen stonden al klaar om me weg te brengen. Om 13.30 lag ik op de OK. De anesthesist wilde het infuus in mijn hand inbrengen, dus vertelde ik dat ze dat niet hoefde te proberen! Want bij de operatie van 1 mei, was het ook weer niet gelukt. Ze hebben 5 pogingen gedaan, dus ik ben helemaal lek geprikt. Uiteindelijk kwam het infuus in mijn elleboog plooi te zitten. Niet een handige plek, maar er was geen keuze. Mijn vaten zijn na de chemo kuren in 2001 slecht geworden, waardoor het met infuus naalden niet lukt.. Ze bleef me overtuigen, dat zij altijd goed prikte, "lieve mevrouw .." etc. Ik zei nog, dat ik dat ook al vaak had gehoord. Dus heeft ze toch eerst weer mijn meest zere hand geprobeerd en natuurlijk ging het mis! Dus zei ik dat ze het echt in mijn elleboog moest doen. En dat deed ze. Maar toen ik wakker werd zag ik dat ze onder narcose het toch nog in mijn andere hand en in mijn pols had geprobeerd! Dus weer blauwe plekken. Ik heb kennelijk ook een infuus in mijn hals gehad, want daar is het nu ook mooi aan het verkleuren!
Toen kreeg ik een kapje op mijn neus moest ik diep zuchten en weg was ik...

Na een paar uur kwam ik bij op de uitslaap kamer. En hoorde later dat er eerst een laparoscopie (kijk operatie via kleine sneetjes), was gedaan. Toen zag de gynaecoloog wat het euvel was. Mijn darm was verzakt in een "gat", waar vroeger mijn baarmoeder had gezeten.  Die is er 14 jaar geleden al uitgehaald en toen is dat gat ook gewoon weer door mijn darmen opgevuld. Maar nu kwam die darm, als ik ging zitten, staan of lopen, knel te zitten. Dat gaf die afschuwelijke pijn! Hij heeft dus weer de hele buikwond moeten openen! De darm kreeg hij moeilijk los en werd ook beschadigd en is aan de buitenkant gehecht. Ook het "gat" heeft hij gehecht, om te voorkomen dat er weer darmen in bekneld raken. Van binnen zal het er dus ook fantastisch uitzien...
Ik ben tot gisteren vreselijk belabberd geweest! Vreselijk misselijk ( van de morfine). Maar na 2 dagen zonder morfine,  bleef ik beroerd. Ik had totaal geen eetlust. Ik at tegen heug en meug een paar hapjes. De medicatie stond me ook vreselijk tegen en dat heb ik nog. Handig dat er zetpillen zijn.

Eer gisteren had ik een rotdag. Het schoot maar niet op... Ik bleef me beroerd voelen en zag het echt niet zitten. Ik heb diverse keren zitten huilen. Na alles wat er gebeurd is, was dat niet zo gek!
Ik heb nog bloed armoede, dus daar ben ik natuurlijk ook slap van. En 10 nachten en 9 dagen in een ziekenhuis en 2 grote buikoperaties in 2 weken is ook niet niks!
Maar gisteren kreeg ik ineens weer trek! En sommige dingen smaakte ook weer goed. De katheter mocht er ook uit, dus was ik "bevrijd" van de laatste slang aan mijn lijf.
Ik heb diverse wandelingetjes op de gang gemaakt, want anders gaan mijn darmen verkleven.
Vannacht heb ik voor het eerst ( met een slaappil) goed geslapen en niet gehoest! Daar had ik al 4 dagen last van! En met een buikwond is dat niet fijn, kan ik je vertellen!
Vandaag gaat weer het eerste deel van de nietjes eruit en morgen de laatste. En vers van pers....mijn arts liep net binnen, mag ik morgen naar huis!!!

Dus het volgende bericht komt weer vanuit Zandvoort!

Bedankt weer voor al jullie steun en medeleven. Ook erg lief dat iedereen zo met Cees begaan was, want hij heeft ook veel moeten doorstaan. En dan heb ik het nog niet eens over alle praktische zaken waar hij voor komt te staan. Ik ben zo blij met mijn Ceessie! Het is een kanjer! En een hele grote steun en toeverlaat.

Veel liefs,

Marianne
xxx


donderdag 15 mei 2014

Tweede opname in VU Ziekenhuis!

Lieve allemaal,

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de kaarten, bloemen, planten, chocolade en alle lieve digitale berichten!

Ik heb steeds de fut niet om mijn blog te schrijven, maar vind dat ik jullie nu echt op de hoogte moet brengen.

Ik werd donderdag 9 mei, na 8 dagen, ontslagen.
Op weg naar huis heeft Cees bij de thuiszorg winkel in Haarlem, hulpmiddelen opgehaald. Een douchestoel, een zgn. "Papegaai", handgreep aan stang, waaraan je je in bed kunt optrekken en een rugsteun voor in bed. Ik kan namelijk niet op mijn zij en niet plat liggen. Dan trekken mijn buikspieren teveel.

Bij Cees thuis moet ik een trap op naar de slaapkamer en dat deed ik maar 1x per dag, maar dat viel al knap tegen.
Zondag besloten we, om me weer naar mijn appartement te verhuizen. Alles gelijkvloers is toch praktischer. Arme Cees moest dus alles weer inpakken en verhuizen.

Zondag en maandag kreeg ik erg veel last van een plek links onderin mijn buik, vooral als ik ging staan of lopen. De pijn werd steeds erger en was echt niet te houden, ondanks dat ik paracetamol, diclofenac en tramadol slikte! Het voelde of er iets van binnen gescheurd was!
Ik heb het VU gebeld rond 20.30 en ben per ambulance opgehaald! Ik heb uren op de afdeling spoedeisende hulp gelegen. Er is bloed afgenomen, een röntgenfoto gemaakt (om uit te sluiten dat er bijv. een gaasje was blijven zitten) en er zijn echo's gemaakt. Er werd niets gevonden. Om 2 uur s' nachts ben ik naar de afdeling gebracht, waar ik donderdag werd ontslagen. Handig dat ik de verpleging al kende! Toen pas kreeg ik een injectie met een flinke dosis pijnstilling! Om 4 uur heb ik een slaappil gevraagd, want ik kon niet slapen...

Dinsdag is er een ct scan gemaakt (zonder contrast vloeistof vanwege mijn allergieën). Daarop is iets te zien, wat op een bloeduitstorting lijkt. Dus het zou een spierscheuring kunnen zijn. Verder niets bijzonders te zien. Iedere dag is er bloed geprikt, i.v.m. infectie waarden. Vandaag waren die waarden gezakt, dus dat is positief! Gisteren ben ik gelukkig weer van het infuus verlost! Want steeds zo'n paal mee moeten nemen naar het toilet en de douche, is ook niet handig.
Ik lig nu nog steeds in het ziekenhuis. Iedere dag komt de gynaecoloog checken hoe het gaat. Maar ondanks veel zware pijnstillers, komt de pijn er steeds doorheen en het wordt niet minder. Het is echt een lokaal probleem, op 1 plek. Het zou voor mijn gevoel ook een hechting kunnen zijn die trekt...
Het litteken van de operatie ziet er verder netjes uit en is goed aan het genezen.

Morgen wordt er weer een echo gemaakt. Dus ik wacht maar weer af. Ik kan me voorstellen dat de arts niet weer wil opereren en dat wil ik zelf ook liever niet. Maar ik wil ook van die vreselijke pijn af en ik wil ook wel weer een rondje kunnen lopen i.p.v. alleen maar in bed liggen.

Misschien is er een laparoscopie nodig om echt duidelijkheid te krijgen... Maar dat zijn mijn gedachten, want daar is nog geen uitspraak over gedaan.
Morgen aan het einde van de dag komt de gynaecoloog langs, die mij geopereerd heeft. Hopelijk krijg ik dan meer duidelijkheid.

Het kan misschien weer even duren voordat ik mijn blog weer schrijf. Want door o.a. die morfineachtige medicatie en de pijn heb ik gewoon de fut niet om te schrijven.

Tot de volgende keer!
Liefs,
Marianne
xxx

maandag 5 mei 2014

Operatie is meer dan geslaagd!

Lieve allemaal,
Bedankt voor al het duimen draaien, branden van kaarsjes, gebeden etc. Het goede nieuws is, dat het heeft geholpen!!!
Cees heeft na de operatie mijn gynaecoloog gesproken en het was verrassend goed nieuws, want hij heeft ALLES kunnen weghalen! Dus ook alle lymfeklieren langs de holle- en buik slagader! Dat had hij zelf ook niet verwacht. Hij gaf me onder voorbehoud er nog wel 10 of 15 jaar bij!!! Cees heeft staan springen van blijdschap! Ik heb mijn gynaecoloog nog niet gezien. Hopelijk zie en spreek ik hem vandaag!
Ik zal later nog een verslag schrijven hoe het ging, want het was weer niet zonder slag of stoot...
Ik lig nu namelijk nog steeds aan een infuus en die zit in mijn rechter elleboog plooi, waardoor ik mijn arm niet goed kan buigen en ik ben rechts. Dus schrijven gaat lastig. Ik lig ook nog aan de pijnstilling via een slangetje in mijn rug (epiduraal) en een katheter.
Hopelijk kan dat er vandaag allemaal uit, zodat ik weer voorzichtig een paar stappen kan zetten buiten mijn bed!
Voor lotgenoten (of kinderen ervan), zou ik willen zeggen: houd, ondanks de slechte prognoses,moed! Jij kunt ook 1 van die uitzonderingen zijn!
Veel liefs vanuit het VU mc
Xxx